Na het verzamelen van zoveel informatie over de lekke darm kwam ik er niet meer uit. Veel adviezen spraken elkaar tegen. En het gaat toch over je gezondheid! Ik besloot om naar een diëtiste te gaan, want ik mocht zoveel niet meer eten. Geen overheerlijk bruine boterham met kaas; geen eieren; geen kip; geen knoflook. Geen knoflook?! Hoe maak je dan iets wat lekker smaakt? Hoe maak je überhaupt een lekker gerecht zonder gluten, zuivel, ei… Er blijft toch helemaal niks meer over om te eten?!
De diëtiste zette mij op het juiste pad en hielp mij op weg. Ik besloot om veganistisch te gaan eten, want dat was het “makkelijkste”. Dan waren de meeste voedingsmiddelen uitgesloten. Ik kocht veganistische kookboeken en begon met het bannen van de voedingsmiddelen die mij buikpijn gaven. Er ging een wereld voor mij open. Gewoon al een paar dagen zonder buikpijn. Slapen ging beter en ik viel na het eten niet meer in slaap. Het ging nog wel op en neer. Gelukkig meer goede dagen, dan slechte.
Ik kwam erachter dat er een hele andere wereld was dan brood met kaas. Heerlijke salades en andere gerechten zonder zuivel en gluten. Veel smaakvoller! Het leek wel of mijn smaakzintuigen zich nu pas hadden ontwikkeld. Waarom wist ik dit niet eerder?
Het was alleen jammer dat mijn hele leven om eten draaide. Steeds vooruit moeten denken: wat ga ik straks eten. Als we op pad gingen; als we op bezoek gingen of bij anderen gingen eten. Ik nam altijd maar een tas met mijn eigen eten mee. Dan wist ik dat het goed was en dan hoefden mensen niet speciaal voor mij inkopen te doen. Ik wilde niemand tot last zijn met mijn dieetwensen. Het was tenslotte mijn probleem.
Eten in een restaurant? Ik belde een week van tevoren op om mijn dieetwensen door te geven. Ook dan ging het niet altijd goed of ik kreeg de meest afgezaagde glutenvrije producten. Jammer, daar is voor restaurants nog veel winst te behalen! Want zo ingewikkeld is veganistisch koken niet, ben ik zelf achter gekomen. Maar ja, voor mij moest het ook nog glutenvrij zijn en dat was altijd net “a bridge too far”… dan werd het te lastig. Maar goed, dan was ik in het restaurant… kwam de ober en vroeg: “wie is degene met de dieetwensen?” Yep! Dat ben ik. Spotlights op mij graag… Iets waar ik al helemaal niet van houd.
Zo ontwikkelde ik “food FOMO” (Fear Of Missing Out – diep ongelukkig zijn, omdat je (denkt) dat je iets geweldigs moet missen). Ik heb letterlijk huilend aan de eettafel thuis gezeten, omdat mijn gezin de lekkerste pizza ooit at en ik dan weer iets moest eten waar ik op dat moment helemaal geen zin meer in had. Ik wilde ook gewoon die verrukkelijke pizza.
Sommige dagen had ik er helemaal vrede mee dat mijn complete eetpatroon op de schop lag en andere dagen was ik opstandig en boos, omdat ik niet anders wilde zijn en gewoon met de pot mee wilde eten. Zoals eerder vermeld werd eten echt een groot ding in mijn leven. Groter dan het ooit in mijn hele leven is geweest. Ik kreeg echt een rare verhouding met eten. Soms had ik nog steeds enorme brood craving, dus dan kocht ik glutenvrije pistolets of brood, maar daar zit best veel zout en suiker in. Zo gezond zijn glutenvrije producten uit de supermarkt helaas niet.
Lees verder in deel 3: Blijft dit voor altijd zo?
Hier lees je meer informatie en tips over een gezond leven.
